WZC Heilige Familie

Naam: Sjarel Van Cauter / Sonja Vertriest

Functie in WZC: ergotherapeut / campusdirecteur

Rol binnen project: coördinator / kijkt mee aan de zijlijn en toetst visies af

Thema: ondervoeding

Gestart met procesbegeleiding sinds: mei 2019

Stap in traject: Stap 4 & 5: acties uitwerken en uitvoeren.

Onze motivatie om deel te nemen aan project:

“We wilden een meer huiselijke sfeer creëren in ons woonzorgcentrum. En daar hoort een sociaal gebeuren als eten zeker bij. Denk aan de inrichting van de eetruimte, de manier waarop maaltijden gepresenteerd worden, het veraangenamen van de eetmomenten … Verder wisten we zelf niet of we met ondervoeding kampten – een thema dat volgens de wetenschappelijke literatuur vaak onderschat wordt. Redenen genoeg om ons extern te laten begeleiden.”

Dit resultaat hebben we al behaald:

“Bij de nulmeting merkten we tot onze verbazing dat onze cijfers rond ondervoeding aanleunen bij het Vlaamse gemiddelde. Daarop besloten we meteen te gaan monitoren: nieuwe bewoners leggen nu binnen de maand een gestandaardiseerde test af.

Verder hielden we enquêtes bij over het eetmoment. Op basis daarvan formuleerden we doelstellingen. Zo bleek dat bewoners regelmatig honger hebben ’s avonds, omdat ze tussen 18u en 7u niets meer eten. En ze vinden het servies en de glazen soms vuil door verkleuring, dus kochten we nieuw, kleurrijk servies. Bewoners en afdelingen mochten dit mee kiezen.

We organiseerden ook een praktische bijscholing voor àl het personeel dat betrokken is bij voeding in het woonzorgcentrum: van logistiek tot koks. Daarin krijgen ze praktische tips over hoe je met een bewoner aan tafel zit, hoe je omgaat met slikstoornissen, hoe het voelt om als een blinde te eten …”

Dit is de meerwaarde van een procesbegeleider voor ons woonzorgcentrum:

“Onze procesbegeleidster, een diëtiste, beschikt over een enorme knowhow en ervaring. Ze begeleidt ook andere woonzorgcentra, waardoor ze extra tips kan geven uit de praktijk. Een voorbeeld: in woonzorgcentra worden boterhammen vaak hapklaar gemaakt door ze te pletten met een geut koffie. Maar die smaak is zo overheersend. Zij tipte om er warm water of melk over te doen.

Ze is heel sympathiek en communiceert erg vlot, zonder opdringerig te zijn.”

Deze anekdote blijft ons zeker bij:

“We betrokken ook één enthousiaste bewoner bij ons intern voedingsteam. En die neemt zijn rol heel serieus. Hij is helemaal mee met de moderne technologieën: van e-mail tot WhatsApp. Wekelijks neemt hij foto’s van maaltijden en stuurt dan ‘recensies’ door via WhatsApp. ‘Bewoner a vindt dit, bewoner b dat.’ Heel charmant.”

Onze grootste uitdaging voor de toekomst:

“Blijven werken en schaven aan ons voedingsbeleid, zodat het structureel ingebed raakt. Een voedingsteam zou een evidentie moeten worden in een woonzorgcentrum, net zoals bijvoorbeeld een palliatief team. Het thema wordt alleen maar relevanter, met steeds meer voedselkeuzes, intoleranties, culturele verschillen … Voeding zal altijd een rol blijven spelen.”