Hulpverlening 'on the move'

Tot wat leidt het?

• Er wordt vaak minstens matig intensief bewogen.
• Je doet aan ‘Embodied Learning’. Wie gaat bewegen, ervaart sowieso dingen heel direct. Je kan ook niet rationeel zeggen: “Ik heb dat niet gevoeld”, of “Ik heb dat niet echt ervaren”. Terwijl, als je verbaal bezig bent, kan je er altijd een verhaal rond vertellen. Je kan jezelf iets wijsmaken, mentaal, en in de beweging gaat dat niet. Je wordt dus echt geconfronteerd met een aantal dingen. En daar kan je over gaan nadenken.
• Je reflecteert over wat je ervaart. In dit gesprek leren kinderen, jongeren, gezinnen over zichzelf en in hoeverre je dat kan overbrengen naar het dagelijkse leven. “Jongeren krijgen meer inzicht in henzelf maar ook in anderen, of in hoe de wereld in elkaar zit. Ze staan stil bij hun eigen gedrag en gedachten. Ze vragen zich af waarom ze bepaalde dingen doen op een bepaalde manier. Waarom reageer ik op die manier en wat zijn de effecten daarvan?”.
• “We zien dat al tijdens de kennismakingsgesprekken. Die gasten zitten daar te geeuwen en te geeuwen. Die kunnen dat eigenlijk gewoon niet aan, al dat babbelen, een half uur babbelen. En het gaat dan nog over henzelf.” (Rots & Water-trainer). Door bewegende methodieken te gebruiken, voorkom je dat je vast komt te zitten in verbale hulpverlening. “Tijdens zo’n sessie praat je wel, maar je praat over iets dat je doet, of over iets dat je net gedaan hebt, en waar je iets bij ervaren hebt, heel concreet. Dat maakt het verschil! Vragen over vage emoties als ‘Hoe voel je je vandaag?’ of ‘En hoe was je week?’ zijn voor jongeren veel te lastig, en roepen zelfs weerstand op.” (Psychomotorisch therapeut) Jongeren zijn vaak meer ‘wakker’ en actief door beweging.
• Het inzicht in het eigen gedrag groeit en de taal om dat te verwoorden groeit mee. “Het ligt zwaar op je maag, er ligt iets op je lever, het lichaam voelt ‘zwaar’, er zit een krop in mijn keel. Dat voel je ook gewoon zo.”