Bernard Ardenois

Thema: mondzorg

Regio:  (Zuid-)West-Vlaanderen

Aantal WZC in begeleiding: 2 (in de toekomst mogelijk 4)

Statuut als procesbegeleider: zelfstandig

Mijn job naast procesbegeleiding in WZC: tandarts

Mijn hoofdopleiding: algemeen tandarts

Gestart als procesbegeleider sinds: najaar 2019

Mijn motivatie om procesbegeleider te worden: 

“Als tandarts kwam ik hiervoor al vaak in verschillende woonzorgcentra, en merkte dat er nood aan was. De mondhygiëne van bewoners gaat sterk achteruit. En goede mondzorg is niet mogelijk zonder een goede mondhygiëne. Mijn zoon – ook tandarts en voorzitter van een lokale studiegroep van het Verbond der Vlaamse Tandartsen – hoorde van dit project en zei dat het iets voor mij kon zijn.”

Dit geeft me energie als procesbegeleider:  

“Een gebit heeft op zóveel zaken invloed: eten, spreken, slikken, … Maar ook sociaal contact kan verbeteren door een goed en gaaf gebit, zeker in woonzorgcentra. Ik vind het fijn om ervoor te zorgen dat mensen op leeftijd een comfortabel, kwalitatief leven kunnen leiden, dankzij een gezond gebit. Als je zelf ouders hebt die in een woonzorgcentrum zitten, wil je ook graag dat die goed verzorgd worden.”

Wat ik zelf nog bijleer als procesbegeleider:  

“Het heeft me aangenaam verrast dat het verplegend personeel en de directie zo enthousiast waren om te starten met het project. Zelfs in tijden van corona. Vorig jaar oktober/november was door het virus een heel slechte periode, en toch drong het woonzorgcentrum aan om van start te gaan. Het personeel is erg gemotiveerd en werkt hard.”

Mijn meerwaarde als procesbegeleider voor woonzorgcentra:  

“Een woonzorgcentrum kan dankzij procesbegeleiding terugvallen op de professionele kennis van een tandarts. Bovendien volgt die alle stappen in het proces op. Daarnaast kunnen ze bij mij terecht voor specifieke problemen of vragen. Tandartsen zijn vaak overbevraagd, en nemen patiënten uit woonzorgcentra er niet makkelijk bij. Via een procesbegeleider kunnen ze de mondhygiëne en mondzorg toch aanpakken.”

Een leuke anekdote die ik wil delen:

“Ik vond het grappig om te zien hoe het verplegend personeel er aanvankelijk voor terugdeinsde om in de mond van hun bewoners te kijken, de lippen aan te raken … Terwijl ze als zorgmedewerker het wel gewend zijn om hen bijvoorbeeld te wassen. In zorgopleidingen wordt weinig aandacht besteed aan die mond. Maar eenmaal die barrière overwonnen is, durven ze het wel. En dat is ook belangrijk.”