Getuigenis: het belang van de directe omgeving bij rookstop tijdens de zwangerschap

Hoe voelt het om gestopt te zijn met roken?

Evi: Heel goed. We zijn erg trots dat we de sigaret verbannen hebben, ook omdat het door mijn diabetes sowieso al een risicovolle zwangerschap is. Stoppen was bovendien noodzakelijk voor de gezondheid van Elias, ons zoontje. En voor de baby die op komst is natuurlijk. Nog een meevaller: we sparen nu veel geld uit.

Kurt: Ik merk zeker de gezondheidsvoordelen. Ik voel me fitter en beter in mijn vel.

Hebben jullie in het verleden al rookstoppogingen ondernomen?

Evi: Ik heb al eens nicotinevervangers geprobeerd, maar daar werd ik misselijk van. Met de e-sigaret is het gelukt om een jaar geen sigaretten meer te roken. Toen ik 3 maanden zwanger was, hebben we bij een vapeshop geïnformeerd of het veilig was om te vapen tijdens de zwangerschap. Daar hebben ze ons dit afgeraden.

Kurt: Ik vapete al meer dan dat ik rookte voor Evi zwanger werd. Ik rookte maar 4 à 5 sigaretten per dag.

Zijn jullie doorverwezen naar een tabakoloog of tabakstop?

Evi: De vroedvrouw gaf ons het adres van een tabakoloog in de buurt, maar daar ben ik nooit naartoe gegaan. De tabakstoplijn heb ik wel gebeld, maar dit heeft niet zo veel voor me betekend. Ze stelden standaardvragen en gaven standaardtips. Ik heb ook een app geprobeerd die het aantal gerookte sigaretten bijhield, maar dat vond ik demotiverend.

Wie heeft jullie dan vooral kunnen motiveren?

Evi: De mensen die dicht bij mij staan. Kurt en zijn mama, bijvoorbeeld. Zij lieten me over mijn rookgedrag nadenken: “Zou je misschien kunnen overwegen om te stoppen? Het zou beter zijn voor jouw gezondheid en die van de baby.” Als een professional advies geeft, komt dit al snel dwingend over.

Wanneer hebben jullie beslist om te stoppen?

Kurt: Toen Evi 5 maanden zwanger was. We voelden de baby in de buik en dat was toch een heel bijzonder moment.

Evi: We waren het er over eens, hier moest het stoppen. Door mijn diabetes zijn er al risico’s genoeg.

Hoe hebben jullie dit aangepakt?

Kurt: We zijn van de ene dag op de andere gestopt. Evi heeft alles weggegooid, aanstekers en sigaretten. Ze had het huis helemaal gekuist en luchtverfrissers gebruikt. Toen ik thuiskwam van mijn werk rook het lekker fris. Het was fijn om zo thuis te komen. Een nieuwe start.

Evi: Alles was weg en het moet wegblijven. Dit is de hardste, maar voor ons wel de beste manier.

Kurt: Ik ken mensen die nog ergens sigaretten hebben liggen. Dan maak je het jezelf moeilijk. Afbouwen heeft geen nut. Ieder stressmoment is dan een trigger om weer te starten. Je gaat er gemakkelijker naar grijpen. Als het niet meer beschikbaar is, kan dat simpelweg niet.

Hoe doen jullie dat?

Evi: We hebben een goede motivatie: we willen allebei dat onze kinderen opgroeien in een rookvrije omgeving. Ik ben zelf groot geworden in een omgeving waar iedereen rookte. Kurt en ik hebben samen beslist dat wij dit onze kinderen niet willen aan doen. We nemen dit serieus. Zo gaan we niet meer op bezoek bij mijn vader. Als we bij hem op bezoek gingen, bood hij me een sigaret aan. Hij zei dat mijn mama ook gerookt had tijdens de zwangerschap en dat dit oké is. Terwijl hij zelf keelkanker heeft. Het is niet altijd even gemakkelijk, maar we blijven ons best doen.

Wie of wat heeft jou geholpen tijdens de moeilijke momenten?

Evi: De steun van Kurt is heel belangrijk. Ik stuur hem een bericht als ik het lastig heb. Ik heb het geluk dat Kurt zelf niet op de toppen van zijn tenen loopt omdat hij snakt naar een sigaret. Dat zou het voor mij moeilijker maken. Ik zie mezelf ook niet roken achter een buggy. We hebben 2 goeie redenen om vol te houden, onze kinderen.

Kurt: Als Evi het in het begin lastig kreeg, dan zei ik: “Neen, dat gaan we niet doen”..

Evi: Kurt trok mij inderdaad mee. Als hij dat niet had gedaan, was de kans groter dat ik zou hervallen.

Kurt: Als koppel moet je met 2 achter de rookstop staan.

Tekst: Britt Van Oost. Om privacy redenen zijn alle namen veranderd.