Ogen toe ...

Laat de leerlingen hun ogen sluiten en vertel hen dat je een emotie gaat nabootsen. Zij moeten raden welke het is, maar … ze moeten hun ogen sluiten. Weten ze het antwoord? Dan steken ze hun hand op.

Laat één van de leerlingen aan het woord.

Tip: je kan ook werken met emotiekaarten zoals deze van Juf Sanne. In plaats van één leerling aan het woord te laten, vraag je de leerlingen het gepaste kaartje te kiezen. Zo laat je iedereen participeren.

Ogen open ...

Geef vervolgens de opdracht om de ogen te openen en luid na te bootsen hoe die emotie bij hen klinkt: eerst de kleine versie van de emotie, nadien een grotere versie (bv. een beetje blij - euforisch).

De eerste keer moeten ze focussen op zichzelf: hoe klinkt de emotie bij zichzelf?

Herhaal dit nogmaals. Deze keer moeten ze focussen op de anderen: hoe klinkt de emotie bij de klasgenoten?

Herhaal met een nieuwe emotie

Doe deze oefening met een drietal emoties. Alle leerlingen sluiten de ogen, één leerling krijgt een tikje op de rug, mag de ogen openen en mag de emotie kiezen. Bijvoorbeeld:

• bang

• boos

• verdrietig

• blij

• verwonderd/verbaasd

• sterk/zelfzeker

• ...

Tip: start met de basisemoties (zeker bij jongere kinderen) en introduceer daarna steeds moeilijkere emoties (bv. trots, ongeduldig).

Tip: zorg ook steeds voor een goede mix van positieve en negatieve emoties. Het is belangrijk dat ze beide leren (h)erkennen. Nood aan inspiratie? Check deze lijst met positieve en negatieve emoties.

Bespreek na

Bespreek met de klas hoe de oefening voelde:

• Konden de leerlingen de emoties makkelijk herkennen?

• Welke gingen goed, welke minder?

• Wat was het makkelijkst: geluiden van emoties bij zichzelf of bij anderen herkennen?

Vertel de leerlingen dat het belangrijk is om emoties te (h)erkennen, omdat ze zichzelf zo beter kunnen begrijpen én ook beter kunnen aangeven wat ze nodig hebben. En gepast reageren: je hoeft er dan ook niet altijd iets mee te doen. Gewoon ‘laten zijn’ of ‘loslaten’ is ook een optie. Geef een voorbeeld:

Bijvoorbeeld:

Je broer wil niet met je meespelen met Lego. Je voelt je afgewezen. Je (h)erkent het gevoel niet en wordt boos op hem. Jullie maken ruzie en er vallen harde woorden. Niemand voelt zich goed in deze situatie.

Je broer wil niet met je meespelen met Lego. Je voelt je afgewezen. Je (h)erkent het gevoel en weet dat het oké is om je even verdrietig of boos te voelen. Je laat het even bezinken en laat het gevoel toe. Nadien ga je naar je broer en vraag je wat hij wél samen wil doen. Jullie gaan samen fietsen. Jullie zijn allebei blij in deze situatie.