Ingrid Van Dyck ontdekte het badmintonnen

Soms volgen moeilijke gebeurtenissen elkaar iets te snel op. Ingrid Van Dyck kreeg vorig jaar een beroerte en verloor in hetzelfde jaar haar ex-man en moeder. Een stevige herstelperiode volgde. “Ik had toen ook veel last van stress”, zegt Ingrid. “Mijn huisarts raadde me aan om wat te bewegen. Ze vertelde over een coach die me zou kunnen begeleiden. Eerst dacht ik: waar komt ze nu mee af? Maar bon, eens luisteren kon geen kwaad.”

Moe, maar ontspannen

Coach Kristof nam contact op met Ingrid. Tijdens hun eerste gesprek gingen ze na wat Ingrid al deed van sport, wat ze leuk vond en welk beweegplan haalbaar was. Het werd badminton. En dat bleek een schot in de roos. Sindsdien badmintont Ingrid 1,5 u per week. Telkens op vrijdag. “Ik doe niet te zot, want door mijn beroerte ben ik sneller moe. En als het genoeg is, zeg ik het. Ik ga ook te voet naar de sportzaal, dat is toch meer dan een uur stappen heen en terug. ’s Avonds ben ik dan écht moe. Maar zo ontspannen dat ik me dan voel.”

Nieuwe gezichten

Niet alleen de beweging doet Ingrid goed, ze ziet ook veel nieuwe gezichten. Op het veld wordt heel wat afgelachen. “Echt competitief is het niet, het gaat om het plezier. Het is een plezante bende.” In haar jongere jaren wist Ingrid anders wel wat competitie was. Ze speelde volleybal op hoog niveau en op het tennisplein stond ze haar mannetje. Maar het sporten verwaterde.

Een telefoontje van de coach

Opnieuw bewegen doet Ingrid goed. Al zal ze het badmintonnen nu wel twee maanden moeten missen. “In juli en augustus trek ik mijn plan wel, ik wandel zes kilometer per dag. Dat is al heel wat. Het sociaal contact is dan wel minder, maar ik zal wel iemand tegenkomen onderweg. Mijn coach Kristof vroeg wel of ik tijdens de zomermaanden iets anders wil doen. Het is prettig dat er iemand begaan is met je. Zeker als je alleen bent zoals ik. Vroeger werkte ik een hele dag, maar dat is weggevallen. Dan moet je oppassen voor het zwarte gat, hé. Een coach die je motiveert en polst of het goed loopt en wat er eventueel beter kan, helpt je om vol te houden."

Mijn badmintondag is heilig

In september pikt Ingrid de draad weer op. “Dan koop ik misschien mijn eigen racket. De lessen zelf kosten 5 euro voor tien beurten, de aankoop van een racketje moet zo wel lukken. Een fitnessabonnement of lidkaart voor een tennisclub zijn allemaal een pak duurder." En haar motivatie is groot: "Ik zal er staan na de zomer, dat badmintonnen is een echte uitlaatklep geworden. Tijdens het sporten laat je al je zorgen achter je. Mijn badmintondag is heilig voor mij, ze moeten me dan niet komen storen. Ik leef er echt naartoe. Vroeger had ik medicatie nodig om te slapen, sinds het badmintonnen is dat niet meer nodig. En op vrijdagnacht slaap ik altijd zo goed!”